Thailand en Laos door de ogen van pa en ma!

Op 8 april was het dan zover.De ontmoeting met Esther, Mieke, Annemarie en Demien. Alleen: waar gaat dat gebeuren. Op het laatst laten de media ons in de steek: geen SMS-jes, internet is te traag. We wagen het erop! We gaan in ieder geval naar 4000 islands, in het uiterste zuidelijke puntje van Laos. Een laatste SMS-je dat we ontvangen in Obun Ratchachthani (net voor de grens Thailand-Laos)vermeldt dat we naar Don Det moeten, een van de zuidelijkste eilanden.'s Morgens vroeg nemen we de bus om 07.00 uur, die echter niet om die tijd gaat maar om 09.30 uur. In Pakse willen we met een tuk-tuk (een open minibusje) naar het volgende busstation. Maar de jonge chauffeur Mr. Luang verleidt ons om de hele reis met de tuk tuk te maken. Wel zo leuk, want je ziet veel meer: volgepakte bussen (met mensen) en we stoppen bij een eettentje om gezellig te drinken en de taal te leren kennen: 'speak Lao' verzekert hij ons steeds weer. We doen ons best. Onderweg op route 13 komen langs een heel mooi tempelcomplex Wat Pho. De klimpartij naar het bovenste gedeelte levert ons een fantastisch uitzicht op over de Mekong met zijn talloze eilanden.
Omhalf vijf gaan we met de longtailboot naar Don Det. Gelukkig hebben ze er internetcafe's en hebben we een mailtje van Esther met het juiste adres. En om 17.00 uur is het dan zover: drie goed uitziende meiden en een dito kerel ziten op het terras pal aan de Mekong met hutjes vlak aan het water. Ze maken het goed en het is leuk om alle verhalen uit te wisselen. Al bij al een goed idee van Esther, Mieke en Annemarie om er zo opuit te gaan voor een aantal maanden: ze zullen hun ervaringen nooit vergeten!
Het is hier knap heet en soms drijf je weg van het zweet. Onze onderkomens zijn romantisch, maar primitief: bamboehutjes met bamboelatten en een heel dun matrasje. En voor het eerst geen stroom, airco of ventilator. Het uitzicht is prachtig met heel mooie zonsondergangen. Het eten en drinken is prima en kost nauwelijks iets; maar het gaat wel op zijn Laotiaans: rustig aan en vooral niet alle bestellingen tegelijk. Het leven is hier vrij relaxed; steeds maar weer uit eten, zwemmen, en een fietstochtje maken naar Don Khon, waar een prachtig watervallengebied is.

Vandaag vieren we de verjaardag van Peter en hij krijgt nog een cadeautje: een fles whisky van 90 eurocent.

Morgen gaan we hier weer weg met de bus naar Vientiane; we verlaten de club dan weer. De meiden gaan weer met zijn drieen verder en Demien gaat weer richting Nederland.

Onze reis verloopt tot nog toe prima: eigenlijk is het reizen met openbaar vervoer heel gemakkelijk en ook het regelen van de reis gaat heel goed. Overal tref je vriendelijke mensen die je verder helpen zo gauw je de lonely planet openslaat of op een bord kijkt waar je heen moet. En natuurlijk verdienen ze ook graag aan je door vervoer aan te bieden, maar over het algemeen verloopt dit vrij goed tot nu toe.Wat ook leuk is dat we hier vaak papa en mama genoemd worden, voor het eerst toen we tussen de backpackers zaten.

We hebben al het nodige gedaan:
Bangkok bezocht (de fietstocht van Co van Kessel is onvergetelijk!), naar Kanchanaburi gereisd: leuk verblijf aan het water en vandaar vanalles ondernomen: een olifantentocht, tijgers geaaid, bambooraften op de rivier, de brug over de river Kwai gezien, naar Ayutthaya (oude hoofdstad van Thailand) gereisd met zijn talloze tempels, naar Lopburi, bekend om het apengebied.

We gaan van het ene uiterste in het andere: zeer luxueuze hotels met privevervoer en dan weer een bamboehutje en een omgeving met onverharde wegen.
Maar overal, op elke denkbare plek, is vanalles te krijgen. Op het gebied van eten en drinken is er ontzettend veel varieteit en het smaakt allemaal even lekker.

Onze reis gaat naar Vientiane, Vang Vieng en Luang Prabang. Van daaruit nemen we het vliegtuig terug naar Bangkok.
Het lijkt wel of wij ook al maanden onderweg zijn, zoveel maken we mee!
Tot ziens in Neerland!

Peter en Nel